پندار نیک - گفتار نیک - کردار نیک
شاهین از روزگاران گذشته ، بهترین بار و بر ، فرهنگ و نمایاندن فر و شکوه ایران و نشانه پیروزی و سرافرازی و وابسته به نیاکان و پاکان بوده است .این پرنده خوش نام و بلند آوازه و بلند پرواز که از کله کوههای بلند به ژرفای کوه ها تا دل جنگلها وکویرها وآبها میپرد و با چستی و چالاکی و بلند منشی و بیداری و هشیاری و دارنده هزار گونه استادی برای رسیدن به پایه های بلند به پرواز در می آید.
از اینرو پیوستگی این مرغ فراخ بال انسان برترمنش و بهره مند از فروغ اندیشه برای نشان واره این قسمت برگزیده شده است .

دوگوی ازدوسوی :
یادآور دو نیروی مادی و مینوئی یا نمودار دو جهان تن وروانی است . جهان تن یا جهان آفرینش ، که انسان برای زیستن از بخشش زندگی بهره مند شدن بدان نیازمند می باشد.
جهان روان یا جهان مینوئی که آدمی را در زندگی راهنمائی می کند و از رسا اندیشی و فرهنگ و دانش و برای بهره مند شدن از زندگی یاری می بخشد .
اگرکسی به نماز و نیایش پردازد و از پرورش دادن و نیرومند ساختن تن کوتاهی ورزد به راز هستی بخش پی نمی برد و از زندگانی شادی بخش بهره مند نمی شود .
برای همین است که که نیرو یا هردوجهان را در برابر هم میگذاریم و هردو را در زندگانی کارگر و سودبخش می دانیم و به میانه روی اندرز می دهیم .
دم شاهین :
مراتب پیمودن کامل نیروی بدنی و تندرستی برای رسیدن به پایگاه شگفتیها و راز و رمز قدرت انسانی است.
سینه فراخ شاهین : دلیری است وازچند فرازمان گویا سخن می گوید .در دلیری دلیرترینم و درپیروزی پیروزمند ترینم . در فر و شکوه باشکوه ترینم ، همه دشمنان راشکست میدهم و همه دیو خویان و فریب کاران را نابود می کنم.
دوبال گشوده شاهین :
پروازآدمی به سوی بلندی و فرازمندی است و هرکدام از این بالها را به سه آماج بزرگ تقسیم می کنیم.
((نیک اندیشی- راستی و درستی و پاکی و پارسائی- نیرومندی )) اندیشه رسای سودبخش- رسائی وآسایش وخوشبختی درکار وکوشش و ورزش و فرهنگ و دانش و واپسین پایه را پایه جاودانی انسانی می خوانیم .گوی سرشاهین نمودار چرخ زندگی یا زمانه بیکران است که آدمیان در درون آن جای گرفته اند وسرگرم بینش وکوشش اند و راز هستی را می جویند.